کتابخانه ای بدون کتاب

به گزارش لیزنا، کتابخانه مکیولی (Macaulay Library) در دانشگاه کورنل (Cornell University) از سال 1929 و پس از آنکه یک نفر صدای ضبط شده یک سهره سینه سرخ و یک گنجشک خانگی را به کتابخانه آورد به جمع آوری اصوات و تعداد بی شماری فیلم های ویدئویی از حیوانات پرداخت. کتابخانه ای بدون کتاب!

«بوندی (Greg Budney)» که یکی از کتابداران و متصدی این کتابخانه صوتی است می گوید: همه اصوات و نغمه ها از جمله صدای زاغ های کبود در فایل هایی جداگانه جمع آوری می شوند تا در هنگام نیاز به صدای مورد نظر تنها به همان فایل اختصاصی مراجعه شود؛ این موضوع سبب بازیابی سریع تر اطلاعات می شود.

در این کتابخانه نیز به مانند دیگرکتابخانه ها، به هر فقره از اطلاعات صوتی و تصویری یک شماره منحصر بفرد اختصاص می یابد.

در آغاز فرایند ضبط اصوات توسط کتابخانه مکیولی، صداهای ضبط شده بر روی فیلم های نیتراتی سلولزی جمع آوری می شد که قابل اشتعال بودند؛ بعدها زیست شناسان تصمیم به استفاده از نوارهای مغناطیسی ضبط صوت کردند که شکلی قرقره مانند داشتند و در گذشته های نه چندان دور استفاده می شد. اخیراً کارشناسان همه ابزار های کتابخانه ای را رقومی کرده اند و همه اطلاعات در شبکه های رایانه ای ذخیره سازی می شود. با همه این تفاسیر کتابخانه صوتی دانشگاه کورنل همه تصاویر و صفحات صوتی قدیمی را تا کنون حفظ کرده است و برای حفاظت بیشتر از همۀ فایل های رقومی، فایل پشتیبان تهیه کرده است.

ضبط اصوات نمونه ای نادر از جغدهای کشور عمان که در بین ماه های مه و آوریل سال 2013 میلادی انجام شده است؛ نمونه ای از این آرشیو بزرگ است.

اشاره به این نکته ضروری است که هر چند این کتابخانه در طی دهه ها دستخوش تغییراتی از جمله جابجایی ها شده است، اما رقومی سازی و بزرگ شدن آن، دسترسی فوری به آن را موجب شده است. در دهه 1980 میلادی، مراجعه کنندگان به این مجموعه مجبور به نوشتن نامه ای برای دریافت اصوات بودند و کتابخانه مجبور به تهیه نسخه دوم و ارسال آن به درخواست کننده بود و برای انجام این فرایند هفته ها و ماه ها زمان صرف می شد. امروزه هر کس از هر جای دنیا و در هر زمان لازم و فقط با دسترسی به اینترنت، به بیش از دویست هزار صوت دسترسی دارد.